Visionair ruimteschip dat maatstaven zet - Citroën DS20 Break
Je zou kunnen denken dat ik als kind omringd was door Citroën DS. Daar was de DS van de buren, die met de rode stoelen. Zo is het allemaal begonnen. En Citroën wist hem op te waarderen. Om het dubbele hoekeffect te versterken, was er een DS20-pauze. Een visionair ruimteschip met veel ruimte voor kinderen. En een futuristische technologie. Ze vierden de DS 's nachts. In de diepste duisternis van de zuidelijke Beierse Alpen.
Het moet rond het midden van de jaren zeventig zijn geweest, in die tijd was er verre van een straatlantaarn op elk melkbusje in Zuid-Beieren. Net zoals er geen internet is op de weinige blikjes die er vandaag de dag nog zijn, maar de beste straatverlichting op de kleinste plekken. Wat al snel niet meer zou kunnen bestaan, zoals de dingen zich ontwikkelen.
Hoe dan ook, de nacht was donker, zoals de nachten vroeger waren, en een DS20 Break beladen met kinderen keerde terug naar het vakantiehotel. De Citroën was van een vakantiekennis en was door zijn ruimteschipformaat het eerste vervoermiddel voor een roedel kinderen.
Zelfs de uitschuifbare stoelen in de kofferbak maakten indruk. Had je zoiets eerder gezien? Dat deed je niet. De Fords, Mercedess en Opels van onze vaders konden het niet bijbenen. Zo glijdt de DS door de diepe donkere Beierse nacht, de straten zijn smal, smal, kronkelig en niet verlicht.
Sensation, de DS verlicht de bochten! De chauffeur draait aan het stuur, de lichtstraal volgt, een half dozijn kinderen liggen plat. Stilte in de auto - en het "adaptieve" bochtenlicht wordt eerbiedig gevolgd voor zoveel technologie. De DS drijft, schittert in de bochten, maar kan nog meer. De overweg voor het volgende dorp is zwaar. Het is een kam waar je overheen vliegt in een sportieve BMW. Dat doen de jonge locals, of hoe onze vaders voorzichtig overstaken in de gezinswagen.
De DS vliegt - maar niet als een BMW. Ze steekt over, elegant en nonchalant, en de lichtkegel van de koplampen steekt niet de lucht in. De lichtstralen zijn stoïcijns vlak. Het is niet duidelijk waarom dit het geval is. Destijds begrepen wij kinderen het ding over de stuurkoplampen. Dat een DS van nature zweeft omdat hij dat ook kan. Maar de hoogteregeling van de koplampen, die wordt aangestuurd door de hydropneumatische kleppen, ging destijds alle terminologie te boven.
Waarschijnlijk voor de chauffeur die een financieel beroep had, net als voor ons kinderen.
Door de nacht rijden versterkte mijn Citroën-affiniteit verder en liet tot op de dag van vandaag sporen na. Toen Saab, slechts 51 jaar na Citroën, de adaptieve koplampen in de 9-3 introduceerde, bracht de herinnering de nachtrit terug uit het back-upgebied van de kindertijd.
Ik weet niet meer zeker of het een DS20 Break was of een veel zeldzamere DS23. Het maakt ook niet uit. Het gaat over de DS Break, dat Gallische ruimteschip zelf.
In Zweden is nu een DS20 Break opgedoken die die herinneringen weer opgraaft. Een DS met gedocumenteerde Kiruna en filmgeschiedenis.
Hij heeft zo'n ongelooflijk mooie patina, werd gebouwd in 1973 en is een van die auto's waarvan je moet zeggen dat hij nooit helemaal gerestaureerd mag worden. Houd het technisch in orde, verdedig het tegen de vervelende roest, maar wis anders alstublieft niet de sporen van het dagelijks leven van bijna 50 jaar. Omdat je de DS van zijn ziel en geschiedenis zou beroven.
Het moet gezegd worden dat de DS al een keer overgespoten is, de afgelopen jaren niet door Zweden heeft gereden in de winter en verder goed is behandeld. De eigenaar verkoopt met spijt en het besef dat niets eeuwig duurt. En dat een Porsche 911 SC uit 1981 op zijn minst acceptabel is als een goede reden om te verkopen.
de Veiling de DS in Zweden begint op 11 augustus. Er zijn niet veel van deze visionaire ruimteschepen meer over, de tijd heeft velen van hen naar het hiernamaals gestuurd. Niet alleen om jeugd- of jeugdherinneringen weg te werken, deze DS20 Break zou een goede aanvulling kunnen zijn op de persoonlijke vloot. Ze straalt nog steeds de fascinatie van vroeger uit.
Met afbeeldingen van Bilweb
….mijn jeugd….een gele ds uit luciferdoosje.
Ik ben het nooit vergeten en daarom kocht ik een onbehandelde d social voor het dagelijks leven en reizen (in de winter moeten de oude 900's dienen).
goddelijk…….
Dus als Tom een 73 in het echt wil testen.
Dat klinkt verleidelijk! Gelieve te testen, ja! Misschien in de herfst, daar kom ik op terug.
…OKÉ….
groot moment
Dat is voor mij de Asterix & Obelix van de Europese autoproductie. Goed geschreven, Tom!
De DS Break is zo praktisch als een menhir en zo intelligent als zijn kleine vriend. De hamer is dat alle oplossingen die in het artikel worden beschreven, met puur mechanische middelen zijn geïmplementeerd en er vandaag de dag nog steeds futuristisch uitzien.
De biaxiale koppeling van het licht met een adaptief chassis en de besturing is nog steeds een klein technisch wonder en een puur analoog meesterwerk. Gewoon geweldig en nog steeds onbegrijpelijk wat er gebeurde als bij toverslag...
Je moet onthouden. Destijds moesten bestuurders van Duitse of Zweedse auto's de motorkap openen en de koplampen naar eigen goeddunken afstellen telkens wanneer ze bagage in- of uitlaadden. Velen waren te lui of wisten niet hoe ze het moesten doen. Of ze hadden niet eens de kans toen ze aan de reis begonnen omdat het nog te fel was om de koplampen af te stellen.
Dit resulteerde in heuse blinde duels op smalle, donkere landweggetjes, die waarschijnlijk ook voor enkele ongelukken hebben gezorgd. Het was niet ongebruikelijk om tegenliggers te vragen hun koplampen te dimmen door met hun koplampen te knipperen. Het was moeilijk om onderscheid te maken tussen verkeerd afgestelde koplampen en grootlicht. En menig chauffeur, die anderen op briljante wijze ontmoette, was niet bereid om de koplampflitser als een vriendelijke hint, als opbouwende kritiek op te vatten. Daarop zetten ze hun grootlicht aan, ook al hadden ze de auto al verblind. Ik denk dat dat betekent hé idioot, dat was gewoon mijn dimlicht dat je verblindde (omdat ik het niet reset alleen omdat mijn kofferbak vol is vandaag). Als je het zo wilt, kan ik je op een heel andere manier verblinden. Hier heb je mijn grootlicht...
Dat was soms echt crimineel en extreem gevaarlijk. Gelukkig is het tegenwoordig geen issue meer. Citroën had dit een paar decennia eerder al opgelost en zonder dat een wetgever dat verplichtte. Alleen voor xenon werden voorschriften uitgevaardigd dat de koplampen zichzelf automatisch moesten regelen en anders een risico zouden vormen. Maar dat werd toen opgelost met sensoren en servomotoren, kabels en computers. Zelfs vandaag de dag hebben nog maar weinig auto's echte bochtverlichting. In plaats daarvan doen ze een mistlamp aan, soms links, soms rechts, wat me totaal irriteert. Is een koplamp kapot, of waarom zijn er drie lampjes in plaats van vier?
Als mistlampen de verlichting verbeteren zonder te verblinden, waarom zou u ze dan niet gewoon allebei aan laten staan?
Wat de DS destijds deed, puur analoog en mechanisch, is nog steeds een droom van de toekomst. En het is niet alleen zo'n 50 jaar geleden gebouwd. Nee, de constructie is bijna 70 jaar oud. Met al mijn voorliefde voor Zweedse auto's, maar een DS is gewoon geweldig en altijd een icoon - als sedan, break of cabriolet ...
100% goedkeuring!
het veilinghuis heeft meer foto's online, de DS heeft een heel mooi patina. Een volledige restauratie zou hier echt heiligschennis zijn. Hopelijk gebeurt dat niet.
Ik heb net gekeken naar de prijzen voor goede DS's... Ze zijn erg duur geworden. Er zijn ook een paar heerlijke DS in Duitsland. De break-modellen zijn echter echt zeldzaam.
De DS is vandaag nog steeds een bezoeker, alsof hij uit een ander sterrenstelsel komt. Hij valt positief op op straat en is een designicoon. Ik vind het geniaal dat de blogredactie naar zulke bijzondere auto's durft te kijken.
Chapeau!