Gewoon te banaal? Saab blogt in tijden van oorlog!
Afgelopen donderdag hebben de lezers tevergeefs gewacht! Er ging geen nieuwe post online, het bleef stil op de blog. Het Russische leger lanceerde donderdagavond de aanval op het Oekraïense buurland. De volgende ochtend leek het te banaal om over Saab te schrijven. Alsof er niets was gebeurd. Ik heb het artikel verwijderd dat voor de ochtend was gepland. Praten over auto's terwijl Europeanen een paar honderd kilometer verderop sterven? dat zou ik niet kunnen!
Ik was koud verrast door Poetin, hoewel ik hem veel krediet had gegeven. Maar ondanks alle oorlogsretoriek had ik geen agressie van deze omvang verwacht. Een staatsgreep in Kiev en de installatie van een regering die loyaal is aan Rusland leek me denkbaar. Over de volledige annexatie van de twee 'republieken' die Poetin jaren eerder met geweld had losgemaakt van Oekraïne. Maar een grote oorlog?
Daar leken de Russen te intelligent voor
Iets meer dan 80 jaar geleden waren het Duitse tanks die voor het eerst door Kiev rolden. Twee veldslagen, in 1941 en 43, werden uitgevochten rond de stad, en beide partijen eisten meer dan 141.000 levens. Ik hoopte dat mensen na 80 jaar wijzer zouden zijn. Maar leren van het verleden lijkt onmogelijk. We hebben geen idee hoeveel mensen de komende dagen en weken met hun leven zullen betalen voor de verdediging van Kiev.
In de dagen die volgden raakte ik gefrustreerd door de Duitse regering, die de verzoening van haar voorgangers wilde voortzetten. De andere kant opkijken, zoals op de Krim, zoals in Syrië en Libië. Verlaat je comfortzone niet tegen elke prijs, want wie legt de Duitse kiezer uit wanneer de verwarming koud blijft en bedrijven stil liggen? De verzoeningsstrategie werd pas begraven op dag 4 van de Russische oorlog tegen Oekraïne.
Onder grote druk van de geallieerden
Wat wel duidelijk is, is dat de oorlog in Europa alles zal veranderen. Hij brengt oude zaken die totaal verwaarloosd zijn weer op de agenda. Het naïeve idee dat een grote industriële natie geen machtig leger nodig heeft, is verleden tijd. Net als de strategie om met elk systeem ter wereld te kunnen handelen en simpelweg een oogje dicht te knijpen voor de zwarte pagina's van de partners.
Oorlog laat ons grenzen zien. Oekraïne is in de steden een zeer moderne en digitale democratie. Hun digitale kwetsbaarheid blijkt uit Russische aanvallen met wiper-malware. Gegevens worden gehackt, effectief gewist en nooit meer hersteld. De schade is onmetelijk en, als de staat de oorlog overleeft, bijna niet meer te herstellen. Digitalisering werkt en is nuttig – in een ideale wereld. Maar niet met een jaloerse buurman die tanks laat rollen geflankeerd door digitale aanvallen.
Saab-scène in Oekraïne
In Oekraïne is er een actieve Saab-scene - evenals in Rusland. Tot nu toe zijn voertuigen uit beide landen vreedzaam naast elkaar geparkeerd op internationale bijeenkomsten. Hoe de hele Saab-scene transnationaal en vredig is. Dit heeft me hoop gegeven voor de afgelopen 10 jaar sinds ik het project heb geschreven. Als landen die ooit tegen elkaar stonden met elkaar praten en hun hobby's delen - zoals het enthousiasme voor een merk als Saab - dan kan dat alleen maar goed zijn. Ik bedacht me…
Op YouTube kun je een Saab-video vinden die waarschijnlijk uit Tschernihiv (Tsjernihiv) komt. Het toont een Saab-bijeenkomst in de zomer van 2021, en ware het niet voor Oekraïense vlaggen op de achtergrond, dan had de film zich overal in Rusland of Wit-Rusland kunnen afspelen.
De video toont jonge mensen die gewoon plezier hebben met hun auto's en vrienden. Net als overal ter wereld. En slechts een paar maanden later is de idylle voorbij. Het is oorlog.
Tsjernihiv ligt momenteel ten oosten van de toegangsroute van het Russische leger naar Kiev. De stad zou een belangrijke basis zijn voor het Oekraïense leger, wat de situatie er niet gemakkelijker op maakt. Ik heb geen idee hoe de Saab-gemeenschap het daar doet, aangezien er vandaag zware gevechten in het gebied zijn gemeld.
Zitten de mensen in de bunker, leven ze nog, zijn ze op weg naar het westen? Misschien vechten ze tegen de indringers, met geweren in de hand? Je hebt gedachten en zorgen - en je bent daar in geest en hart.
Ik ben geraakt door deze oorlog en mijn machteloosheid zit me dwars. Niets rechtvaardigt een oorlog. We moeten intelligent genoeg zijn om onze problemen op andere manieren op te lossen. Dat er na 80 jaar weer tanks richting Kiev rollen, is een faillissementsverklaring voor onze soort. Want jaren geleden zouden er tientallen manieren zijn geweest om de ontwikkeling te stoppen.
Natuurlijk zal ik blijven schrijven over Saab. Zelfs in tijden van oorlog (evenals tijden van pandemie) hebben we allemaal een dosis normaliteit en banaliteit nodig. Iets dat ons weghaalt van onze zorgen. Constant alarmisme is geen oplossing. Daarom zijn er meer autoverhalen, ook al is het voor mij momenteel moeilijk. Ik zou blij zijn als je ook Saab wilt blijven lezen.
Een grote gok
Beste Tom,
Zonder nogmaals op het onderwerp in te gaan, wil ik uitdrukkelijk en exclusief mijn dank uitspreken - voor het artikel zelf en het platform dat het de lezers en ook de blogger zelf in de loop van de commentaren bood.
Er moest gewoon veel uitkomen. Gedachten, gevoelens, angsten, persoonlijke zorgen. De commentaren zijn tot de nok toe gevuld en het onderwerp is erg emotioneel. Ook hier had het kunnen escaleren. Dat is het niet, maar het was een grote gok.
Zouden de lezers goede manieren met elkaar onderhouden? Hoe breed, misschien ongemakkelijk en radicaal, zou het spectrum van meningen worden? Het is waarschijnlijk de grootste gok die deze blog ooit heeft genomen. Een oorlog op leven en dood over het onderwerp. Meer existentieel dan dat wordt het niet.
Ik vind de discussie in de commentaren verrassend vredig, informatief en tot nadenken stemmend. Persoonlijk was het goed voor mij en ik las uit de opmerkingen en duimen dat een meerderheid van de lezers er waarschijnlijk hetzelfde over denkt.
Het was een gok. Bedankt dat je er van op de hoogte bent. Ik denk dat het het waard was.
Verbazingwekkend geschreven. Je bent veel dichter bij de situatie dan ik momenteel in het VK ben, maar dit is een ramp voor de mensheid. Zoals je zegt, oude regels zijn nu voor altijd verloren en niets kan of zal meer hetzelfde zijn. Ik heb veel lezers van Saab vs Scepticism in zowel Rusland als Oekraïne en mijn gedachten aan veiligheid en vrede zijn bij hen allemaal
Bedankt voor het delen van dit en laten we hopen dat de kleine Saab-gemeenschap de komende dagen, weken en jaren op de een of andere manier voor wat broodnodige normaliteit kan zorgen
Testrun van Poetin
@F Weber. Dat is correct. Poetin begreep de annexatie van de Krim als zodanig. En dat klopt, het is allemaal veel eerder begonnen en achteraf ben je altijd slimmer...
En toch heb ik het gevoel dat de terughoudendheid van de EU en de NAVO destijds de juiste reactie was. Het was ook een testrit voor “ons” en meer nog, het was ook een boodschap.
Maar Poetin begreep ze niet. Aan de andere kant doen veel mensen in Rusland dat, tot aan de organen en de uitgebreide staatsleiding toe. Volgens de Russische interpretatie was de Krim een test om te zien hoe ver de NAVO en de EU inmenging in "interne aangelegenheden" zouden gaan. De annexatie kreeg verrassend veel steun van de Russische bevolking en, belangrijker nog, van een aanzienlijk deel van de Krim zelf.
Westerse terughoudendheid was slim in die zin dat het beweringen van een bedreiging voor Rusland door de EU en de NAVO weerlegde. Dat was destijds de boodschap, maar die begreep Poetin niet.
Tegen deze achtergrond zien veel Russen zijn oorlog tegen Oekraïne als een volkomen zinloze en "private" agressie van de kant van Poetin, die door niets kan worden gerechtvaardigd. Misschien was de westerse terughoudendheid om zich bij de misdaad aan te sluiten toch niet zo verkeerd?
Ik ben bang dat het allemaal veel eerder begon. Men had de bezetting van de Krim niet zomaar moeten accepteren. Dat was de testrit van Poetin. Behalve schijnverontwaardiging en flagrante sancties gebeurde er niets.
Dit is waarschijnlijk hoe Poetin werd aangemoedigd om de grote stap te zetten. Achteraf zijn we altijd slimmer.
@ Saabansbraten: Slimme woorden, zulke slimme woorden en zo fijn gekozen. Dank daarvoor.
Daarbij dacht ik aan die goeie ouwe Plato, die destijds opriep om de zaken van twee kanten te bekijken. En dat doet me denken aan een vriend die als beroepsmilitair al lang wist dat hij begin dit jaar naar een langdurige NAVO-manoeuvre in de Baltische staten moest gaan, lang voordat er iets gebeurde op de Oekraïense -Russische grens, en wie wist dat deze manoeuvre in strijd was met de bestaande Schending van de NAVO-verdragen met Rusland (trefwoord: uitbreiding van de NAVO naar het oosten). Op elke pagina zit veel vuil vast.
Hoe dan ook, zulke conflicten beginnen ook in al onze hoofden, in ons denken. Door negatief te denken, ons negatief uit te drukken (de slechte Russen, de anderen, de vijand, de slons) zijn we een proces van isolatie en uitsluiting in gang gezet. Op kleine schaal is de ander “de idioot” en op grote schaal is hij “de vijand”. In feite leeft de idioot als de vijand in ons en alleen als we dit herkennen en verstandig handelen, zal er iets veranderen op deze planeet. Tot die tijd zal de moord, ontheiliging, slavernij, uitbuiting, beroving en en en …………… doorgaan. en we leunen achterover, praten over de slechteriken en doen alsof we de goeden zijn.
Even tussen ons en eerlijk gezegd: zo werkt het helaas niet.
Die manoeuvre is onzin. De manoeuvres zijn (werden) aangekondigd door beide partijen. Permanente stationering van NAVO-troepen is niet toegestaan, dus rouleren ze. Anders staat het elke staat vrij om zich bij de alliantie van zijn keuze aan te sluiten.
Wat niet mag zijn de bezetting van de Krim, de bomaanslagen in Syrië, Georgië enzovoort. Helaas zijn de Russen de 'slechteriken', dus zelfs het lezen van Plato helpt de 600.000 Oekraïners die zijn gevlucht niet.
PS
Ik denk dat beide goed en juist zijn. Zodat we blijven schrijven over Saab en dat het onderwerp Oekraïne hier in een column wordt weerspiegeld - zoals gewoonlijk feitelijk en attent.
Je kunt gewoon niet om het onderwerp heen. Ik denk erover om solidariteit en vlag op mijn auto's te tonen en hoe het beste. Natuurlijk zou ik liever hebben dat het conflict eindigt met een terugtrekking van Poetins troepen voordat ik een brede blauw-gele streep over de motorkap en het dak van de zwarte SC wikkel...
bedankt tom Zoals altijd had het niet beter kunnen worden uitgedrukt.
We zoeken inderdaad te lang…. tot het op een dag voor de deur staat. Het is beschamend in welke mate we zaken doen met dictators en moordenaars om onze zeepbel van welvaart niet in gevaar te brengen. Persoonlijk ben ik hier in Spanje omringd door wanhopige Oekraïners - en nee, ik noem ze niet - mijn Poolse familie woont 120 kilometer van de Oekraïense grens, en straten vol tanks maken deel uit van mijn ervaring. Ik ben verdrietig en boos vanwege mijn machteloosheid en de domheid van de mensheid. Maar ondanks alles: ik wil lezen over Saab. En ik wil over Saab schrijven. Heb de afgelopen dagen alle projecten in vraag gesteld. En alle betrokkenen besloten unaniem om het uit te voeren. Het zou een haastige kleine overwinning zijn voor een krankzinnige despoot om onze normaliteit op te geven. En "carpe diem" heeft nooit meer zin gehad ....
De Lizi
Mijn 15-jarige heeft momenteel een verhoogde behoefte om te praten ...
Hij spreekt me meerdere keren per dag en voor school op weekdagen - vandaag op maandag en daarvoor afgelopen vrijdag.
Ik weet eigenlijk helemaal niets van de puberteit. Angst voor WO III maakt je ongewoon spraakzaam...
Het is niet zo eenvoudig om deze angst te verdrijven en te relativeren, maar de AW staat in het artikel en mijn puberteit heeft het zelfs zelf bedacht. Hij schreef me dat de vijand niet de Russen zijn, maar Poetin.
Hopelijk zijn er binnenkort weer Saab-bijeenkomsten, waaraan Russen en Oekraïners samen zullen deelnemen.
Ja, u zegt het: Poetin is de vijand, niet het Russische volk. Daaraan vasthouden is maar al te gemakkelijk te verliezen.
Lieverds,
is dat niet al oorlogsretoriek om iemand te beschrijven als een 'vijand' die niemand van hier waarschijnlijk ooit persoonlijk heeft ontmoet of gesproken? Iemand identificeren als zijn vijand?
Woorden in het artikel zeggen het:
Wij zijn slimmer - beter nog wijzer - om dit op te lossen. Zelfs in tijden van een "pandemie" die niet eens opgewassen is tegen zijn eigen definitie, is dat precies wat moet worden geleerd: niet in een splitsing en (zelfs onbekende) veroordeling te vervallen, om uit het zondebokgedrag te komen - en in plaats daarvan samen tot iets nieuws.
Daarvoor moet je bij jezelf beginnen. Ondanks alle woede, al het verdriet, alle zorgen, alle ontzetting.
'Ik weet dat ik niet veel weet' - maar ik voel wat juist is. En dan zegt mijn hart me duidelijk dat iemand zijn vijand noemen niet bij hem past.
Helaas, en dat betreur ik, is het realiteitsretoriek. Als je naar de foto's en feiten van gisteravond kijkt, stierven er weer mensen, meer dan de voorgaande nachten. De vijand is Poetin, de aanval en het doden is niet te rechtvaardigen, en zelfs op dag 6 van de oorlog is er weinig hoop. Maar integendeel. Dingen escaleren.
Wij “fijne” Midden-Europeanen moeten ermee leren omgaan. We moeten de realiteit in het lelijke gezicht kijken en problemen duidelijk aanpakken. Ik zie geen andere manier.
Alleen het Russische volk zal de oorlog kunnen beëindigen. Alleen hij kan zijn "President" de rode kaart laten zien. Welke manier dan ook.
Goed gezegd. nog een keer...
En retoriek kan levens redden. Het kan Poetin isoleren en een omverwerping aanmoedigen. En het kan zich verenigen en bruggen bouwen – naar het Russische volk, van wie duizenden thuis worden gearresteerd en sterven in Oekraïne.
Het is niet alleen legitiem, maar ook noodzakelijk om Poetin retorisch te isoleren en tegelijkertijd bruggen over Rusland te bouwen. Bruggen voor vrede en vriendschap in vrijheid als de oorlog voorbij is.
Beste Volvaab-chauffeur/Beste Herbert,
omdat ik meer probeer te begrijpen:
Hoe zou je dat willen doen – iemand retorisch isoleren? hem individueel vragen? laat hem alleen? En: hoe voelt dat?
Tegelijkertijd merk ik ook op:
Het maakt van een oorlog geen vrede als we vanuit de verte aannemen wat goed en fout is met mogelijke interpretatiesoevereiniteit.
Wat heb je daar aan als mensen hier zeggen: 'Dat veroordeel ik in de sterkst mogelijke bewoordingen.' Wat leidt tot meer vrede als ik mijn tegenhanger verklaar en zie als een "vijand"? Weten we van een afstand hoe het werkelijk is – kent iemand de belangen van degenen die momenteel de bevelen uitvoeren (of: 'doen ze gewoon hun werk?') – heeft iemand met Poetin gesproken en hem gevraagd wat hij wil? Naar wie verwijst dit vijandbeeld precies, en wat lost het op als ik het gebruik?
Ik ben weer bij dat punt: iemand zet de eerste stap in een betere richting. En dat gebeurt niet door op het pad te lopen dat ik als de 'foute' zie.
Dat maakt me des te bozer: al het gepraat over wat er ver weg gebeurt, en jezelf afschilderen als 'de kenner' en degene die het met woorden van veraf mag beslissen en beïnvloeden. En dan wacht tot iemand het voor je doet... toch?
Een grote HMPF.
Ja, dat is eigenlijk precies wat ik wil.” Poetin confronteren en hem met rust laten lijkt me op dit moment noodzakelijk.
Het kan veel levens redden, Russisch en Oekraïens. Vind je dat moreel verkeerd?
Heel, heel inzichtelijk!
Bedankt voor deze openheid.
En dan, denk je, komt alles goed - en zal er niemand "slecht" meer zijn (omdat Poetin het allemaal helemaal alleen doet)?
Welterusten.
Het is jammer dat mijn andere opmerking hierboven zonder commentaar is verwijderd - het was niet heel anders op zijn manier en bevatte vergelijkbare vragen.
Welnu, aangezien ik denk dat elkaar bijten ook niet opportuun is, zal ik er op dit punt niet verder op ingaan, behalve om mijn wens te uiten dat vragen en verschillende opvattingen kunnen worden verdragen.
De opmerking ter verduidelijking is niet verwijderd. De AI herkende het als spam en keurde het niet goed.
Ik nam de moeite om de reactie te lezen. En ik ben het eens met de software.
De vergelijking van de "Corona-wandelaars" als vrijheidsstrijders is serieuze onzin.
Het verschil: in Oekraïne worden mensen gedood door Russische soldaten. Elke dag en meer dan ooit.
In Duitsland gaan mensen wandelen omdat ze zien dat hun rechten op het spel staan. Ik zal mijn mening daarover besparen, het zou algemeen bekend moeten zijn. Maar wat gebeurt er met de mensen die dit doen? Loopt u risico? Worden ze gevangengenomen, gemarteld, vermoord? Ik denk dat dat niet het geval is.
Als je de Russische invasie wilt verdedigen, raad ik een experiment aan:
Staan op het Rode Plein in Moskou. Demonstreren tegen de oorlog. De geheime politie kijkt niet toe en je staat al snel voor een lange tijd aan de kant. Of, meest recentelijk: u schrijft tegen de staat in een medium als dit. Wat gebeurt er? Het gaat offline.
Vandaar het verzoek, zodat het onderwerp open kan blijven: Blijf bij het onderwerp. Haal geen feiten door elkaar en verheerlijk de "wandelaars" niet als helden. Dat zijn ze zeker niet.
Bedankt voor de uitleg Ton.
Om dat ook duidelijk te maken: ik had een voor mij passend citaat gebruikt. Als de eerste zin schokkend is, is de rest dan net zo ongepast?
Wie heeft er baat bij oorlog?
wie lijdt?
Wie komt er als winnaar uit de bus?
En:
wat is vrede?
ik blijf bij:
Vrede is niet het verhaal van of het onderscheid tussen goed en slecht.
Om uit het hoofd- en argumentatieniveau te komen - en omdat ik denk dat vasthouden aan feiten niet opportuun is voor een echt harmonieus en vreedzaam samenleven - stel ik liever vragen voor andere niveaus. Moge iedereen eerst zijn eigen definitie vinden van vrede, waarheid, respect, solidariteit, enz.
Dan kun je elkaar duidelijker en rustiger benaderen als je samen bent.
want:
Als we dit niet kunnen doen, hoe gaat het dan "daarbuiten" werken (wat bitter echt is)?
Ik wens je een fijn, rustig en zo haatvrij mogelijk weekend.
Het spijt me als ik het zo moet schrijven. Op dit moment tellen alleen de feiten. Vertel de mensen onder Russisch artillerievuur vanaf het hoofd- en redeneerniveau, dat ze je niet kunnen volgen. Soms is het tijd om de waarheid onder ogen te zien. Zeker als het om leven en dood gaat. Tussendoor is er geen ruimte voor sofisme.
Helaas moet ik dit nogmaals beantwoorden: u hoeft meneer Poetin niet te vragen wat hij wil. Hij laat het zien en zegt het duidelijk. Iedereen die hem en zijn plannen in de weg staat, kan als antwoord kernwapens verwachten. Duitsland ook. Is dat niet duidelijk genoeg?
En: 'Doen ze gewoon hun werk?' er is geen enkele. Dit doet denken aan de retoriek van de 'order emergency' na 1945. Gelukkig heeft de jurisprudentie de afgelopen decennia een lange weg afgelegd. Soldaten worden handlangers en de internationale gemeenschap sleept oorlogsmisdadigers voor een tribunaal. Ook de heer Poetin wordt met dit lot bedreigd, evenals zijn generaals.
In mijn belang kun je zoveel antwoorden als je wilt - ik denk dat de uitwisseling goed is 🙂
Oké - dus geen communicatie als een manier. En hoe lost 'geen communicatie' een conflict op?
Wat betreft “ze doen gewoon hun werk”: ik zou willen dat dit nooit gebruikt zou worden als reden voor het eigen handelen, want het is geen echte reden… in mijn ogen verschuilt het zich achter bevelen, richtlijnen of iets dergelijks (afhankelijk van het milieu) en het opgeven van de eigen (ook morele) verantwoordelijkheid.
In ieder geval heb ik deze uitspraak de afgelopen jaren te vaak gehoord - en ik heb de indruk dat veel mensen handelen zoals ze doen omdat ze het gevoel hebben dat ze het moeten doen... of uit angst voor de gevolgen als ik vechten voor moraal en hart toegeven is te groot. Ik vind het ook jammer dat dit het geval is.
"Stel je voor dat het oorlog is en niemand gaat daarheen." – dat is ook mijn grote wens. Doe het niet als het duidelijk niet goed is.
Ik denk dat de vragen die je aan mensen stelt en hun motieven meestal goed en correct zijn.
Het motief erachter, liever twee tot vier vragen meer stellen, een of twee niveaus dieper gaan in het zoeken naar wederzijds begrip, dan haastig tot een mening komen, zelfs profiteren van andere perspectieven, dan eervol zijn op zich ...
Maar wat me irriteert, is dat je deels persoonlijk geadresseerde vragen precies dat suggereren. Je wordt verondersteld te rechtvaardigen hoe je tot een mening bent gekomen zonder Poetin ooit persoonlijk te hebben ontmoet. Met het voorbeeld van Poetin van alle dingen, beschuldig je andere lezers van een alleswetende neiging, het voortijdig ontwikkelen van vijandbeelden en meer van hetzelfde...
Dit is niets meer dan een vooroordeel dat je openlijk naar je medemensen leeft. Uw opmerkingen zijn een manifest van morele en filosofische superioriteit en uw puur retorische vragen (of u Poetin ooit persoonlijk hebt ontmoet) zijn een stilistisch hulpmiddel voor isolatie. Hierachter schuilt niets anders dan de bedoeling om iedereen die geen persoonlijke kennis van en geen persoonlijke ervaring met Poetin heeft in diskrediet te brengen als niet in staat tot een geldige mening en hen uit te sluiten van het vormen van een mening. Dat is echt zwaar spul. En het barst van de interne tegenstrijdigheden...
Je kunt een mening over Poetin hebben, zelfs als je geen vriendschappelijke of financiële banden met hem hebt. De meningssoevereiniteit is zeker niet in betere handen bij een G. Schröder die naar uw maatstaven gekwalificeerd zou zijn.
Ik zou nog 20 andere voorbeelden kunnen geven van waarom je retoriek me beledigt, maar daar laat ik het bij. Het feit dat je tot elke prijs Poetins retorische isolatie wilt ondermijnen en tegelijkertijd en vooral de retorische isolatie van commentaren en commentatoren versus Poetin wilt bewerkstelligen, is, zoals ik al zei, irritant genoeg.
Praktijk wat je predikt ziet er anders uit voor mij.
Uw normen voor critici van Poetin zijn alarmerend hoog. Niet elke weduwe, elke vader, elke wees moet deze man persoonlijk ontmoeten om een mening als G. Schröder te kunnen uiten. En Poetin hoeft niet elke deurknop persoonlijk te vergiftigen,
niet elke kogel zelf afschieten, niet elke demonstrant persoonlijk weghalen voordat de slachtoffers een mening mogen vormen. In uw opmerkingen heeft u een aantal zeer twijfelachtige normen opgesteld over hoe u denkt dat aan uw morele normen kan worden voldaan en hoe u een mening kunt hebben op basis van uw normen.
Zoals ik al zei, vind ik dit naar uw eigen maatstaven allemaal tegenstrijdig. Er wordt in ieder geval niet bespaard op vooroordelen en beschuldigingen. En dit alles zodat Poetin niet te streng zou zijn met retoriek?
Arme Poetin...
Stel je voor dat het oorlog is en niemand gaat. Stel je voor dat het oorlog is en Poetin zet elk kind op dat een vredessymbool vasthoudt en schiet elke vader neer die niet meegaat...
Dat is de realiteit. En de grap is dat de jongen misschien heeft gedemonstreerd tegen 'joodse nazi's' in Oekraïne, in de propaganda van Poetin dat de invasie een vredesmissie was. Het is grappig als je demonstreert voor vrede tijdens een lopende vredesmissie en toch als minderjarige in de gevangenis belandt...
Vind de fout.
Als je moreel superieur wilt genereren, je moet je prioriteiten opnieuw instellen. Ik voel me aan de veilige kant met duizenden slachtoffers.
En trouwens, een wanhopige en geïsoleerde dictator maakt geen "vijandbeeld". Het gaat niet om nationalisme of racisme. Maar zelfs op dit punt heeft u zich verzet tegen opmerkingen die expliciet de rijen wilden sluiten met het verlangen van het Russische volk naar vrede.
Ook een retorische oorlogvoering, die andere commentatoren zo gewillig en vakkundig aannemen. Je ontkomt er niet aan om op een gegeven moment een duidelijk standpunt in te nemen. En daar kun je alleen maar kiezen tussen Poetin aan de ene kant en de gevangenen, vermoorde, wees- en weduwen aan de andere kant...
Ik hoop echt dat je geen seconde twijfelt.
Bedankt Tom Je raakt de juiste snaar.
En ik deel uw mening hierover volledig, ook die met het oog op de Duitse politiek. Wat hier gisteren binnen een paar uur gebeurde, maakte me sprakeloos en vol hoop. Misschien is dat een sprankje hoop dat alles wat er op slechts een paar uur rijden van ons vandaan gebeurt, ook iets in een positieve richting beweegt.
Eigenlijk zou ik over vier weken beginnen aan een baan voor een klant in Kiev, die met korte onderbrekingen tot 2023 zou moeten duren. Ik was al van plan om daar met mijn SAAB heen te rijden; een beetje avontuur en zo voor onze blog.
Een jonge Oekraïner werkt al anderhalf jaar met zijn collega's van een Pools bedrijf af en toe naast de buurman die zijn huis flink aan het uitbreiden is. We werden in de loop van de tijd vrienden, af en toe komt hij naar me toe, we barbecueën, drinken bier, praten. Via mij weet hij nu ook dat er twee Zweedse automerken zijn. Ik nam hem in mijn 9-3 en we reden een beetje met ons rond.
We hadden afgesproken dat ik hem af en toe zou bezoeken in zijn huis in het westen van Oekraïne in het weekend als ik niet in Kiev hoef te zijn. Hij liet me foto's zien van ijsvissen of een zomervisweekend in de buurt van de plaats waar vandaag gesprekken plaatsvonden tussen een Russische en een Oekraïense delegatie. Onbereikbare verre oorden, gebieden waar het Russische leger nu op hol slaat.
We hadden allebei veel lof voor Poetin. Maar geen agressieoorlog tegen Oekraïne. Morgen is hij weer bij me.
Oh man, je wordt relatief direct getroffen...
Een aanvulling op de hoop. In Zweden en Finland beleeft het debat over toetreding tot de NAVO een renaissance met groeiende instemming. Hun uitkomst is open, maar als deze toetredingen tot stand zouden komen, zou Poetin eindelijk worden gezien als een geostrateeg die over de hele linie had gefaald.
73 jaar na de oprichting van de NAVO nog steeds neutraal. Maar misschien niet voor lang meer. Ook een uitbreiding van de NAVO naar het oosten. Het zou volledig voor rekening van Poetin zijn. En de grens met Finland is met 1340 km bijna twee keer zo lang als die met Estland, Letland en Litouwen samen...
Poetin kon de invasie van Oekraïne niet langer tot een succes verklaren, zelfs als de bezetting zou slagen. Ik hoop dat we getuige zijn van het begin van Poetins politieke einde. En ik denk dat hij zich misrekend heeft.
De video maakt het nog moeilijker. Saab-chauffeurs houden van ons - en nu iets. Dat valt mij ook op. Verschrikkelijk…
In oktober zag ik dat de Saab-coureur uit de video nog steeds bij de Saab Session Slowakije is en nu dit. Ik heb ook moeite om woorden te vinden voor deze situatie.
Het is moeilijk voor mij om een reactie achter te laten die niet al te euforisch en grappig klinkt. Maar ik zal het als volgt proberen: "Ik zou blij zijn als je meer over Saab wilt lezen." -> zeker!!!
En ik wil je complimenteren met je woordkeuze. Emotioneel en toch aangepast aan de huidige situatie. Echt goed gedaan.
Bravo!
De prioriteit voor ons Europeanen is nu om op zeer verschillende manieren en afhankelijk van de mogelijkheid te helpen en bij voorkeur in afstemming met de officiële contactpunten zoals clubs, bedrijven en andere organisaties. Ik zie nu al een grote bereidheid om te helpen in Duitsland en Europa. Oekraïne is van ons en we helpen zoveel we kunnen. Het wordt een lange weg. Hopelijk een pad van daden en niet alleen woorden...
De oorzaken van deze escalatie en de schending van het internationaal recht door Poetin en zijn regime zijn zeker complex. De brutaliteit van zijn acties is ongelooflijk - vooral tegen de burgerbevolking van Oekraïne, maar ook tegen zijn eigen land. Dat laat hij zeker niet los...