Volvo 945 2.3 Turbo - klassieker die loopt en rijdt

De goede oude Volvo 240 is al lang een begeerde klassieker. De grote 900-serie heeft het tot nu toe moeilijk gehad, maar is onderweg herkenbaar. De wens naar goed bewaarde exemplaren groeit, de prijzen stijgen langzaam. Wie altijd al een grote Zweedse stationwagen op zijn verlanglijstje heeft staan, moet niet te lang wachten met een aankoopbeslissing.

De cockpit van de 945 - functioneel en typisch Volvo
De cockpit van de 945 - functioneel en typisch Volvo

Robuust en een beetje ruw

Volvo bood de 900-serie aan van 1990 tot 98. De stationwagen werd gezien als een alternatief voor de gevestigde Duitse aanbieders, en wie een Opel Omega te burgerlijk en een Mercedes T-model te luxe vond, wendde zich tot de Zweden. De 945 bood een royale hoeveelheid laadruimte, het nut was hoog. Bij de aankoop speelde ook het veiligheidsimago van het merk een rol. Men had altijd het idee dat de grote series ook een lange levensduur konden hebben. De Volvo maakte een eerlijke indruk, was ruiger en ruiger dan elegant, maar had het gen van een lang leven in zich.

De Volvo loopt en rijdt

Ook de benzine- en turbomotoren gingen niet bijzonder zuinig om met fossiele energie. Maar extreem duurzaam als je ze een minimale voorraad toestaat. Hoge kilometers, zelfs boven de 700.000 kilometer, zijn minder uitzondering dan regel.

De 900-serie, de laatste vertegenwoordiger van het achterwielaangedreven tijdperk bij Volvo, zeilde de afgelopen jaren in het kielzog van de 240 met fans. De klassieker bij uitstek, met stijgende prijzen en groeiende populariteit. De 940 het muurbloempje dat misschien te groot, te modern en te serieus was voor ware liefde.

Maar tijden veranderen. De prijzen staan ​​nog steeds onderaan, maar de trend stijgt. In Zweden werd een 945 Turbo geveild voor een bijna sensationele prijs, maar hij is nog steeds goedkoop boven alle romantiek. De Volvo kan als een zeldzaamheid worden beschouwd, wat ook de prijs verklaart. Minder dan 100.000 kilometer als kilometerstand, dat kom je bijna nooit tegen.

Zelden en de prijzen gaan omhoog

Omdat hij in 1997 werd gebouwd, is de stationwagen met het enorme laadvolume een late vertegenwoordiger van zijn klasse, en het feit dat hij van een eerste eigenaar komt, telt ook mee. Het veilinghuis meldt 1 Zweedse kronen plus premie. € 131.000 voor een oude stationwagen uit Göteborg, die qua bruikbaarheid beter presteert dan elke SUV uit de hogere en middenklasse.

De prijzen zullen waarschijnlijk verder stijgen, het probleem zal zijn om alleen een exemplaar te vinden. In Duitsland staat momenteel slechts één Volvo 945 op een groot portaal. Een! Ook heeft hij nog geen 100.000 kilometer op de teller.

Het is een lijkwagen. Dat moet je eerst leuk vinden.

Afbeeldingen: PN Trading AB

7 gedachten over 'Volvo 945 2.3 Turbo - klassieker die loopt en rijdt"

  • Een daarvan, zij het als 960 3.0 24V, was mijn eerste "Zweedse ervaring", die een vormend effect zou hebben op mijn verdere autoleven.

    Het was najaar 1995 – we hadden een 5-serie BMW besteld bij Hertz om vanuit het kantoor in Düsseldorf in één dag weverijen in België te bezoeken, maar onze bestelling was daar verkeerd gelopen. Met een overeenkomstige vertraging - collega liep al erg stroef - werd het beste stuk dat Hertz op stal had op korte termijn afgeleverd aan de deur - aldus Volvo. Ik verzorgde de heenreis – ga zitten (zo hoort een autostoeltje te zijn), sluit de deur (zo hoort een autoportier te klinken) en daar gingen we – de auto was heerlijk om in te rijden en ondanks de soms druk verkeer Ik voelde me heel ontspannen - en veilig. Dat veranderde pas op de terugreis, waarop mijn collega het stuur overnam 😉 Met hem aan het stuur van huurauto's werd elke rit een gruwel. Net als de brandstofmeter ging er waarschijnlijk zo'n 20 liter per 100 km naar de "krachtcentrale".

    Twee en een half jaar later kwam mijn eerste Zweed in huis - V40 (de Saab 900 II was niet geslaagd voor de testrit op mijn "testbaan" op de Gaisberg bij Salzburg). Het was een erg prettige auto en ik vind hem nog steeds mooi. Zes jaar later was ik in de wereld van Saab beland.

  • Geweldige klassieker met een hoge gebruikswaarde. Ik hou van deze eenvoudige, rustige lijnen.

  • Ik hou van de oude Volvo's en ik denk dat ze goed bij de blog passen. Omdat ze een bedreigd Zweeds cultureel bezit zijn. Mijn sympathie voor de Chinese Volvo's is daarentegen beperkt. Volvo is lang te groot en uit de eigenzinnige hoek van Zweden om de Chinese eigenaren te negeren.

    Dat ze Volvo redden, was een paar jaar geleden geldig, Saab (veel kleiner) zou een vergelijkbare puppybescherming hebben gehad. Ondertussen behoort Volvo tot een sterk groeiend China-conglomeraat, mijn liefde ervoor is nul.

    Dus lieve Tom. Als de mening van de lezer telt, zou ik hier op dit punt altijd in de wolken zijn met een Volvo-klassieker.

    • @Freising mening telt altijd! Ik ben momenteel aan het experimenteren met de onderwerpen en mogelijkheden van Volvo, je merkt het misschien. Een test van wat er wordt gelezen en wat niet. De klassiekers staan ​​meestal dichter bij mij dan de huidige modellen.

  • Ik hield van het uiterlijk van de ‘oudere’ Volvo’s – zoals hierboven afgebeeld – (vooral de stationwagens... en op de een of andere manier ook exotische zoals de 262 C {Bertone}). Ze hadden contouren en “randen”! 🙂

    Maar wat ik sinds mijn jeugd op de een of andere manier nooit leuk vond bij Volvo's, waren de uitrusting (interieur; middenconsole) van de Volvo's. Bah. 😉 ;-(

    In de afgelopen jaren (rond 2010-1014) met mijn 9-5 SC ben ik ook vaker naar Möhler geweest voor inspecties / kleine reparaties.
    Daar kon ik tijdens het wachten de huidige Volvo's van naderbij bekijken. Ik vond de aanpassingen nog slechter dan bij de vorige. Vooral de vreemde middenconsole met navigatie / geluid / 4 ronde dikke knoppen.

    Aan de andere kant vind ik de huidige Volvo's van buitenaf (zelfs de Polestar2) meestal erg leuk, maar over het algemeen wil ik niet in een Chinese auto rijden (om verschillende / verschillende redenen). 🙁

    En de fittingen en vooral de middenconsole (die vreemde mix van ventilatie en touchscreens) vind ik nog steeds wreed.

  • Toen ik in 1993 terugkwam uit Afrika met een klein kind in "bagage" na vele jaren reclame te hebben gemaakt voor Volvo met de slogan "En opeens ben je een Volvo waard", kocht ik een 940 stationwagen.
    Conclusie; ruim, robuust, betrouwbaar en ook nog eens zeer waardestabiel. Ik weet het niet precies meer, maar was erg verrast door de opbrengst van de verkoop!

Reacties zijn gesloten.