Een reis naar Trollhättan. Hoe was het 10 jaar geleden?

We waren kort voor 5 uur op de veerboot naar Denemarken, kort voor 8 uur op de veerboot naar Zweden. Om 8.20 uur hadden we Zweedse bodem. En toen ging de reis verder. Altijd noordwaarts, naar Trollhättan. Het avontuur was de avond ervoor in de omgeving van Frankfurt begonnen. Met de 9-5 stationwagen, een vriend en zijn zoon, zijn we op weg gegaan naar Scandinavië.

Welkom bij Saab!
Welkom bij Saab!

Zweden voor een paar dagen, dat is te gek. Hoe kon dit gebeuren? Ik heb Saab gereden voor wat voelt als een eeuwigheid. Precies sinds 1992 en misschien tot het einde van mijn dagen. Als de wetgever mij toestaat en als er geen ander gek idee bij me opkomt. Maar ik was nog nooit in Trollhättan geweest. In ieder geval niet vanwege Saab. Ik kende de stad van reizen door het land, dat Saab daar auto's bouwde, interesseerde me niet.

Ik reed Saab. Vrienden besmet met het Saab-idee totdat ze er ook een kochten. Ik las Saab-literatuur wat ik maar kon krijgen. Maar naar een festival in Zweden? Ernstig? Nooit in het leven. Ik was toch niet zo gek. Dat veranderde pas toen de crisis aanbrak en het was niet langer zeker dat iemand ooit weer een Saab zou kunnen kopen. Het motto was minstens één keer in het leven naar Zweden en naar de fabriek. Want wie zou kunnen beloven of de redding zou duren?

We reden naar Trollhättan, behoorlijk naïef en best gek. De spanning nam met elke kilometer toe en het kleine stadje met de vele andere Saab-chauffeurs boeide ons. Saab uit allerlei landen, het dominante merk in het straatbeeld. Het doet je iets. Als je maar een dag of twee het geluid van de turbolader hoort. Begeleid door het gezang van de tweetaktmotoren, die dag en nacht door Trollhättan razen, helemaal gek en abnormaal snel.

Alsof Erik Carlsson persoonlijk achter het stuur zat.

Die op dat moment niet met een 2-takt Saab reed. Maar de beste merkambassadeur was er een die je kon wensen. Hij tekende urenlang geduldig handtekeningen, sprak met vreemden en had een verhaal voor iedereen klaarstaan. Saab was zijn familie, de band met het merk gaf hem de kracht.

Ja, de geweldige Erik Carlsson. Hij is onvergetelijk. Voordat we hem ontmoetten, hebben we de stal backa bezocht. De Saab-fabriek en dikke, grijze wolken bedekten de lucht. Dreigend, maar we hebben haar niet gezien. In plaats daarvan bleven ze bij het hek dat het fabrieksterrein van de buitenwereld scheidt. We waren heel blij om de ene nieuwe auto na de andere de hallen uit te zien rollen. Een droom voor wie kon en wilde dromen. En we wilden het.

Wat 3 dagen Saab Festival met je doet.

Deze festivals in Trollhättan zijn een heel andere wereld. Destijds, in 2010, waarschijnlijk veel meer dan nu. Het verschil met andere evenementen is voelbaar. De sfeer is ontspannen, het is internationaal. Mensen zijn gewoon anders, meer ontspannen, vriendelijker. Saab maakt iedereen hetzelfde. De stad aan het Götalandkanaal is niet echt mooi. Het is noch een Zweeds Florence, noch een klein Parijs. Maar het is de heilige graal van fans. Degene die het hier heeft gehaald, is aangekomen.

Natuurlijk was het zo dat wij drieën als nieuwkomers vrijwel alles misten wat het programma bood. Geen fabrieksrondleiding, geen Saab-diner in de avond. Maar we hadden het museum en de originele Saab. Het festivalterrein, het werk en zoveel mensen om ons heen. Dat was genoeg en maakte me blij. Uitgelaten besloten we om een ​​kleine Saab-blog te schrijven. Omdat we zo enthousiast waren over onze auto's, reden we allebei een 3-9. Schrijf gewoon over de Saabs zodat andere mensen ervan kunnen proeven. Als iemand het leest, is het goed.

Je kunt zien wat er van geworden is.

4 gedachten over 'Een reis naar Trollhättan. Hoe was het 10 jaar geleden?"

  • Echt goed geschreven, in 2010 wist ik, ondanks de tweede Saab in de familie, niets van Saab-vergaderingen, laat staan ​​het Saab-festival in Trollhättan, zonder blog zou de interesse in Saab zeker niet zo groot zijn geweest en waarschijnlijk ook niet, met veel interessante mensen verbonden. Zoals Volvoaabdriver schreef: Lang leve Saabblog

  • Wederom een ​​coherent rapport over Saab en de heel bijzondere geest erachter!

    Bedankt Tom!

    Ja, het is eigenlijk gek. Vanuit mijn woonplaats rijd je ongeveer 1700 km naar Trollhättan en hang dan weemoedig aan het hek waar een vleugje geur van nieuwe auto's overstroomt. Maar helaas kijk je naar de vele lege ruimtes, naar de gebouwen gewijd aan het verval en denk je wat als?
    Dus je rijdt terug de stad in, steekt de Erik Carlsson Rondell over, gaat verder naar het museum en geniet van het kijken naar alle objecten van verlangen. Ik heb dit nu drie keer gedaan. Zelfs niet teveel! En in 2021, als Corona het toelaat, ben ik er weer.

  • Ik wens dat ook. Maar goed dat Tom er was. Leuk dat deze blog daar is geboren.

    Wie weet hoe het vandaag zou zijn over Saabs in Duitsland en elders, als we als lezers hier niet altijd konden zorgen via het blogteam en ook voor elkaar (bijdragen van lezers, kilometerstand, opmerkingen), wat we doen waarom en hoe we het het beste doen.

    Deze blog is natuurbehoud. Lang leve Saab, lang leve Paul.

  • Super goed! Een heel sfeervol rapport. Ik wou dat ik daar was!

Reacties zijn gesloten.