Deze Saab 900 Turbo - rijplezier zonder digitale assistenten
De Saab 900 Turbo staat voor de deur geparkeerd. De contactsleutel ligt op het bureau. Kan ik het lang volhouden op kantoor? Ik doe wat nodig is, pak de sleutel en mompel iets over dat ik even naar Frankfurt moet. En ik ben weg! Dat was nodig omdat deze Saab 900 Turbo op de parkeerplaats staat te wachten.
De avond ervoor. Ik baan me een weg door het spitsverkeer van Frankfurt. 900 rijden is archaïsch. De lijst met beschikbare assistentiesystemen aan boord beperkt zich tot stuurbekrachtiging en een rembekrachtiger. Anders is er niets. Geen ABS, geen ESP en zeker geen rijstrook- of koffiedrinkassistenten.
De airconditioning werkt niet, die heb je niet nodig! Niet in de Saab 900 Turbo. Uitklapramen achter open, schuifdak open. Dit werkt vrij goed zolang de lading rolt. Als ze staat, wordt het onaangenaam warm.
De 900 heeft een automaat met 3 versnellingen. Dat is niet erg in het spitsverkeer. Een moment van herdenking, dan begint het. 1 – 2 – 3 en meer bestaat niet. Dit werkt goed, beter dan verwacht. De 900 rijdt richting Frankfurter Kreuz. Het wordt lastig wanneer een van deze computerondersteunde voertuigen de opening tussen Saab en de voorligger insnijdt op een afstand van een postzegel.
Dan schiet de bloeddruk omhoog. De 900 wordt alleen geleend en niemand lijkt enig respect te hebben voor de H-kentekenplaat.
Op de snelweg
De turbo moet 180 als topsnelheid halen. Ik geloof hem, laat het bij een comfortabele 120 tot 130 km/u. Het is rumoerig aan boord. Open ramen, open schuifdak, de monteurs laten er geen twijfel over bestaan dat ze werklustig zijn. Het is niet vervelend. Dit is origineel rijden, iets voor alle zintuigen.
De 900 Turbo is soeverein. Hij is, om het concreet te omschrijven, voldoende gemotoriseerd. Als het sneller moet, staat de snelheidsmeter al snel op 160! Hij doet dit rustig en geeft het gevoel altijd voldoende reserves te hebben. Zoals een van de grote V8-motoren, die terloops hun kracht zouden kunnen schudden door verplaatsing.
Ga van de snelweg af. Op de landweg.
Dan, aangekomen in Beieren, verlaat ik de A3. Het gaat verder op de landweg en op mijn thuisroute. In een snelle S-bocht voelt de 900 sportief aan. Wat, zoals een blik op de snelheidsmeter laat zien, meer een gevoel dan een feit is. Modernere auto's zijn sneller maar brengen dat gevoel niet over. Het landingsgestel is het vermelden waard. Een korte wielbasis, starre as achter, schroefveren voor. Klinkt in eerste instantie niet zo indrukwekkend. Maar het is goed gedaan.
De 900 Turbo biedt nog steeds een goed rijcomfort en een geweldige, veilige wegligging. Andere autobedrijven, zelfs 10 of 20 jaar later, deden de tuning van de sterke voorwielaandrijving niet zo goed als de mensen bij Saab. Respect, en het verlangen naar elektronische assistenten ontstaat niet in deze auto.
In de carport staat de 900 geparkeerd naast de 9000. In directe vergelijking ziet hij er behoorlijk massief en representatief uit. Ook heel modern, hoewel het ook een van de klassiekers is.
De volgende dag
Ik zit op kantoor. De autosleutel ligt op tafel. Mijn gedachten draaien om de 900. Ik zie het Ymos-opschrift op zijn sleutel. Er was iets! Ymos (Link), ooit een van de belangrijkste Duitse toeleveranciers aan de auto-industrie. Een bedrijf dat vandaag geschiedenis is. Bij mij in de buurt staat een oude Ymos-fabriek.
Ook werden daar onderdelen voor de Saab 900 vervaardigd. Een omweg naar een historische plek. De rode Saab poseert voor een foto voor Gate 3. Tegenwoordig is het fabrieksterrein eigendom van een investeerder, het draagt de naam Waldaschaff Automotive (Link). Net als veel grotere bedrijven in de regio is het Chinees. De tijden zijn anders, maar niet beter.
Terug naar Frankfurt
Nog een woord over automatisering! Deze filigrane, elegante steel van de automaat, die uitsteekt in het interieur, zou ook een goed figuur slaan in een Daimler of Rolls-Royce. Hij ziet er aristocratisch uit en past anno 2020 beter bij deze auto dan in 1987.
Het zegt: "Haast me niet door het gebied, we komen met een gerust hart op onze bestemming!” De 900 wordt een metgezel op de reis. Hij is geen atleet, ook al zou hij dat kunnen zijn.
Ik heb geen idee hoeveel van de 145 pk in de machine nooit meer te zien zullen zijn. Het maakt ook niet uit. De 900 Turbo is leuk. Het is krap, het is luid. Hij is ongelooflijk stijlvol. Elke kilometer is een plezier. Je registreert de hoeveelheid ervaringen en indrukken die moderne auto's van ons stelen.
Bijvoegsel
Gerard Ratzmann van Saab Service Frankfurt (Link) kreeg zijn 900 terug. Ik zit in mijn 9-3 Aero. Airco, 4-traps automaat, eveneens 20 jaar oud. De reis door de tijd is nog niet helemaal voorbij. Ik heb het gevoel alsof het 1993 is, de eerste keer dat ik in een tweede serie 900 Turbo reed. En verbaasd over hoe stil en comfortabel deze auto is.
Eigenlijk wilde ik niets over YMOS AG schrijven, het is slechts een kanttekening in het artikel en, als het al is, op zijn best van lokaal belang.
Door de vermelding vroeg ik me echter af hoe het met haar afliep? Sinds 2000 was het 'slechts' een beheermaatschappij voor het fabrieksterrein en enkele holdings, die in 2009 failliet ging toen het de bedrijfspensioenen niet meer kon betalen. En dan?
De website is in ieder geval nog steeds online, ook als er geen actuele informatie op te vinden is. Blijkbaar staan de aandelen nog steeds genoteerd aan de beurs en laaien ze af en toe op als een herstructurerings- en ontwikkelingsplan voor het fabrieksgebouw door de pers gaat.
Zonder het uiteindelijk te hebben onderzocht, lijkt het mij dat het bedrijf nu al elf jaar failliet is. Je kunt je dus afvragen hoe dit mogelijk is?
En hier, althans voor mij, sluit de cirkel naar Saab opnieuw en vraag ik me af: wat doet de faillissementsprocedure van Saab Automobile eigenlijk?
Toegegeven, niet het meest vermakelijke onderwerp, maar misschien kan het blogteam er opnieuw op ingaan in de artikelen over Trollhättan die werden aangekondigd na de grote en kleine drama's in de auto-industrie, omdat ik op de een of andere manier geïnteresseerd ben.
...en als je hem als "dagelijkse bestuurder" gebruikt zoals ik, heb je zelfs een beetje medelijden met alle anderen die deze rijervaring niet kennen en waarschijnlijk ook nooit zullen leren kennen. Deze mobiele kassasystemen (er wordt overal gepiep...) zijn een heel ander soort rijden!
De assistent die koffie drinkt en rijstroken houdt, zit tussen mijn oren.
Hulp bij het volgen van koffie
Erg mooi ! ! !
Hi,
Automaat in de 900 I vind ik nog steeds heel bijzonder. Als je onder de 100 km / u blijft, is het achtergrondgeluid aangenaam. Bij gemiddelde snelwegsnelheden is het snelheidsniveau al te hoog en is het even wennen. Pas vanaf 160 km / u vermengen wind- en motorgeluid zich tot een aangenamere mix. Ik rijd nog steeds graag met mijn automaat en ben liever wat comfortabeler op de weg. Als men aanneemt dat de machine bij SAAB werd geïntroduceerd op een moment dat de binnenlandse markt als benchmark werd gebruikt, d.w.z. een maximumsnelheid van 110 km / u, dan is deze enigszins bizar ogende automatische / motorcombinatie begrijpelijker. Sinds ik mijn machine gratis heb, waardeer ik het zoals het is. Ik zou nog steeds een schakelaar kopen.
Groeten van Erik
Heel mooi verslag - met toewijding en hart geschreven!
Het brengt lang gekoesterde gedachten terug: heb ik naast Saab 9-3 II en Trabant P601 een derde auto nodig, een Saab 900 Turbo?
Hoe meer ik hier lees, hoe geavanceerder mijn gedachten worden ...
Deze gedachten komen onvermijdelijk voor wanneer u met de 900 Turbo rijdt. Heb je nodig? Nee. Wil je? Ja. Een stijlvolle auto, met of zonder automaat. Gelukkig heb ik al weer een (nieuwe) waanzin aan de gang, dus de 900 Turbo is niet zo gevaarlijk.
De filigraan, elegante steel…. Aristocatical ... Wie bedenkt zoiets behalve Tom natuurlijk? Ineens zie je de automaat met totaal andere ogen. Gewoon heerlijk!