Ronde Ierland met een SAAB (2 / 2)

Aan het begin van de tweede week werd het politiek: de grens met Noord-Ierland werd overschreden en Londonderry, in Ierland spreekt men over Derry bezocht. Het stadhuis heeft een uitgebreide tentoonstelling over kolonisatie door Groot-Brittannië aan de spanningen van het recente verleden.

De voormalige en goed bewaarde stadsmuur is vandaag de dag nog steeds herkenbaar als een grens met de omringende meerderheid van Ierse wijken.

We missen de laatste tour van de dag door de Bushmills-distilleerderij een paar minuten, dus de wandeling door de basaltkolommen van de Giant's Causeway is langer. Onderweg naar het avondeten gaan we ook op zoek naar de donkere heggen, een eeuwenoude en filmbewezen knoestige laan. De avondzon zorgt er echter voor dat dit landschap er totaal anders uitziet dan waar de films gewoonlijk naar streven ...

Na een goede nachtrust volgt de laatste etappe op het Ierse eiland: de route naar Belfast.

Ook daar blijft het politieke: op een zwarte taxi tour (de enige rit van de Tour, die plaatsvindt op wielen neemt, maar niet die van SAAB), leren we van een inwoner Iers Gegevens, achtergrond en nog steeds actueel impact van de Britse-Ierse conflict. Dit is nu verschoven van de weg zo ver mogelijk in het beleid onder de oppervlakte, maar onopgeloste problemen van grote intensiteit kan worden gevoeld, zelfs voor de onervaren bezoekers.

De op feiten gebaseerde geschiedenis van de stad Belfast en de belangrijke scheepswerven die we dan zullen ervaren in het Titanic Museum. Een indrukwekkend modern gebouw met een zeer inzichtelijke, uitgebreide en spannende tentoonstelling over Belfast, het schip met dezelfde naam, hun ondergang en de gevolgen (voor mensen, marine en - dat verbaasde me - het begin van de massamedia).
Vanaf de avond en 's nachts gaan we dan met de veerboot naar de eerste etappe van de terugreis: naar Engeland, Liverpool om precies te zijn. De SAAB heeft voor het eerst een parkeerplaats met uitzicht op het meer aan dek. Onze hut bevindt zich slechts een paar meter verderop op dezelfde hoogte. We zullen aanmeren bij 7.30 en proberen redelijk uitgerust uitgerust te zijn.

In eerste instantie zonder ontbijt gaan we naar Crewe: We worden even verleid in de (Bentley) showroom, maar de waardering van de oude metgezel drijft ons weer uit en richting Chatsworth House. De route loopt door het Peak District, English Central Uplands. Een route die - verrassend deze keer - ook erg prettig is om te rijden: omhoog, omlaag, bochten, scherpe bochten en af ​​en toe een mooi recht stuk. Ronde heuvels, een paar beekjes en allerlei soorten dieren sieren het gebied aantrekkelijk.

De bovengenoemde woning herbergt nu een adellijke familie en was waarschijnlijk Jane Austen's inspiratie voor Pride and Prejudice. De rondleiding door het pand inclusief de tuin nam de middag in beslag, zodat de resterende dagelijkse kilometers 's avonds als fastfood werden geconsumeerd: op de directe route naar de wijk.

Om de vrouwelijke bestemming de dag ervoor te compenseren, begon de volgende dag met een omweg naar Northampton: 78 Derngate. Het laatste en tegelijkertijd enige architectonische werk van Charles Rennie Mackintosh in Engeland. Grotendeels bewaard gebleven, gerestaureerd en te bezichtigen. De interieurconstructie in de stijl van het vroeg-klassieke modernisme kan worden omschreven als vooruitlopend op het jaar 1917. Bijna Art Déco, een beetje vervagende Art Nouveau.

Het volgde Cambridge. Een ander doel dat ik al had geadresseerd aan 2012. De bijrijder was nieuw en ik genoot van het contrast met Oxford: het lijkt meer open, ruimer, minder druk en verwelkomt de bezoeker vriendelijker. Het duel om persoonlijke voorkeur wint Cambridge. Na de rondleiding door de stad wilde de stad ons niet laten gaan: druk verkeer in de late namiddag.
We komen zo laat in Harwich aan, maar hebben onderweg al genoten van het avondeten.

Natuurlijk is er nog tijd voor een slaapmutsje in de aangrenzende pub in de buurt. De speciale, lokale en slechts nauwelijks beschikbare bieren waren echter sterk beperkt door het verbruik van andere gasten in het ras. We waren nog steeds op zoek naar en dat moest zijn, het was de laatste avond op het eiland, aan de linkerkant. Ik houd van deze waargenomen absurditeit: rijd links, stuur links.

De volgende ochtend begint de veerboot opnieuw; terug naar Nederland. Op vrijdagavond komen we dan voor een familiebezoek aan mijn broer in het Ruhrgebied en op zaterdagavond bereiken we eindelijk weer Berlijn. Sinds Hoek van Holland is het bijna 800 km, grotendeels onspectaculair.

We zijn in totaal 15 dagen onderweg, leggen ongeveer 4.500 km af, nemen vijf keer de veerboot en de SAAB 18-212.000, die al 9 jaar 3 km heeft gelopen, levert zonder klachten. Ondanks alle onheilsprofetieën, brengt de GM-SAAB je in een rijdende bui en de ene of de andere voorbijganger had zelfs een glimlach op hun lippen voor de rode excentriekeling uit het buitenland.

De volgende bestemmingen zijn al gepland: tot ziens op de Pre-Tour van Kiel tot het SAAB-festival en in augustus op de IntSAAB in Dinslaken. De rode Knut staat klaar voor de volgende reis.