Een gevoel van verliefdheid, of de SAAB-geest is terug in Stallbacka.

De comeback van Saab heeft ons allemaal verhuisd. Met Mark en ik waren er ook vier Saab-vrienden uit Duitsland bij de productiestart in Trollhättan. We hebben haar gevraagd ons over haar indrukken te vertellen. Hoe heb je dit historische moment beleefd, wat denk je over Saab en de toekomst? Ze vertellen ons hun mening hier op de blog. Het begint met Detlev Schneider, hij schrijft:

Eigenlijk was SAAB al lang dood voor mij, maar niet gewoon dood, maar langzaam bloedde hij en slechts een schaduw van zijn grote tijd. Op de een of andere manier was ik het erover eens geworden dat de toekomst van Saab verdwenen was. De laatste vonk van hoop was gedoofd met de overname van NEVS, het plan leek te ongelooflijk. De geest van dit kleine Zweedse bedrijf, dat zich aanvankelijk tegen de mainstream van de autowereld keerde, leek voor altijd verdwenen.

Sinds de 2. December alles is nu anders, zoals een kat SAAB lijkt zeven levens te hebben.

Omdat de uitnodiging van NEVS-SAAB in de e-mailbox lag, was het afgelopen met de verre sereniteit. Moet het echt doorgaan? Voor de eerste keer sinds de overname door NEVS kwam er iets als hoop in me op.

Zoals we dinsdag zijn doorgegaan, de 2. December kort na 12 klok in de richting van Huvedporten gebogen, was er de pols toegenomen - wat zou ons verwachten.

De ontvangst was vriendelijk, bijna als goede, hele oude vrienden. In het poortgebouw stond de laatst gebouwde SAAB 900 turbo S. Een teken dat niet duidelijker kan zijn. De donkere tijd onder de GM-regel is voorbij, nu zijn "wij" opnieuw de kleine vechtfabrikant die op ZIJN manier wil gaan. We willen voortbouwen op het verleden en toch nieuwe wegen inslaan. Dus we begrepen dit "teken".

Mijn twijfels over de ernst van NEVS vervaagden, hoe meer ik de mensen achter het evenement kon observeren.

Toen de persconferentie, alle acteurs waren trots en blij om de prestaties te zien. Kai Johan Jiang straalde als een kind voor de kerstgeschenktafel en zijn toespraak, in gewoon Zweeds, was niet de gebruikelijke marketingblubber. Hier leek iemand met het hart te spreken, met alle vreugde, alle emoties die hij en zijn metgezellen straalden, ze gaven niet de indruk van een droomdanseres. Alleen zij die een plan hebben, een solide financiering in de achterhand, kunnen als soeverein optreden.

Dan het grote moment, langzaam de zwarte 9-3 Aero naar het einde van de productielijn verplaatsen. Overal stonden de tevreden medewerkers, die uit de uitgestrektheid van het werk kwamen. Toen eindelijk was het tijd, sneden de eregasten door de blauwe en gele band.

Terwijl we samen met de andere genodigden de "nieuwe" auto inspecteerden, naar wijzigingen zochten, NEVS-SAAB nummer 2, in zilver, langzaam dichterbij komen, ook nummer 3 was al zichtbaar. De gaten in de band in Stallbacka zijn nog steeds groot, maar alleen deze ontspannen benadering heeft veel van mijn zorgen weggenomen. Het is niet nodig dat iemand Potemkin-dorpen bouwt, successen brengt om zichzelf af te leiden van de voor de hand liggende moeilijkheden die Victor Muller, een gedreven man, altijd deed.

Nu, op de weg naar huis vanuit Trollhättan, op enige afstand, zie ik natuurlijk ook de onbeantwoorde vragen, de problemen niet thematisch aangepakt. Het is nog te vroeg voor euforie, maar de hoop is weer levend.

Het hartelijke en zeer persoonlijke afscheid bij de poort, versterkt mijn hoop, voor een gelukkige toekomst voor SAAB, voor Trollhättan en voor ons Saabfahrer. Tot ziens in het voorjaar in Trollhättan, voor de eerste elektrische SAAB van Stallbacka.

Tekst en afbeeldingen: Detlef Schneider